Op zijn vijftiende jaar ontdekte hij dat het altijd anderen waren die uitmaakten wat hij moest weten. Zij bepaalden de plaats, de volgorde, het belang, en als je iets terug zei gaven ze je een cijfer voor het antwoord (vaak een onvoldoende). Hij verliet de school en besloot vragend door het leven te gaan. Aanvankelijk leek alle kennis die hij vergaarde praktisch en willekeurig, maar na een jaar of twintig was dit fundament gelegd en ging hij vragen stellen over dichtkunst, wiskunde en touwtrekken.